رابطه برخی ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل ایستا و پویای دانشجویان دختر غیرفعال شهرستان چابهار

مقدمه و اهداف تعادل در فعالیت­های روزانه و ورزشی بسیار مهم است و می­تواند با ویژگی­های آنتروپومتریکی ارتباط داشته باشد، اما این موضوع در دختران جوان غیرفعال کمتر بررسی شده است. هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین برخی ویژگی­های آنتروپومتریکی با تعادل ایستا و پویا در دانشجویان دختر غیرفعال شهرستان چابهار بود. مواد و روش­ها در تحقیق حاضر 158 دختر دانشجو با رده سنی 18 تا 25 سال در سال تحصیلی 94-1393 شرکت داشتند. آزمودنی­ها از میان دانشجویان داوطلب دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار به­طور تصادفی انتخاب شدند. ویژگی­های آنتروپومتریکی شامل قد، وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دورکمر به دور باسن، طول و محیط اندام تحتانی در عریض­ترین قسمت بود. به منظور ارزیابی تعادل ایستا و پویا به ترتیب از آزمون فرشته در سطح پایدار در دو حالت چشم باز و بسته (پای برتر و غیربرتر) و آزمون برخاستن و رفتن استفاده گردید. ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی معناداری متغیرها استفاده شد. یافته­ها یافته­های تحقیق همبستگی معکوس ضعیفی را بین طول ساق پا و تعادل پویا (164/0-=r) و ارتباط مستقیم ضعیفی بین شاخص توده­بدنی و تعادل پویا نشان داد (164/0+=r). در اندازه­گیری تعادل ایستا با چشم باز روی پای برتر ارتباطی بین طول ساق پا و تعادل مشاهده شد (172/0+=r). برخلاف آن در اندازه­گیری تعادل ایستا با چشم بسته روی پای برتر و غیر برتر هیچ ارتباط معناداری بین ویژگی­های آنتروپومتریکی و تعادل مشاهده نشد. نتیجه­ گیری در مجموع در تحقیق حاضر ارتباط معنادار اما ضعیفی بین برخی از ویژگی­های آنتروپومتریکی و تعادل مشاهده شد و به نظر می­رسد ویژگی­های آنتروپومتریکی به تنهایی نمی­تواند تعادل ایستا و پویا را در دانشجویان دختر جوان سالم و غیرفعال تحت تاثیر قرار دهد و احتمالا عوامل دیگری مانند حس بینایی، سیستم دهلیزی و حس عمقی نیز در این رابطه تاثیر­گذار هستند.